Auteur: admin

Anne van Schothorst is harpiste en componeert minimalistische muziek voor harp. Bij het componeren werkt ze voornamelijk vanuit improvisatie en intuïtie. Op haar albums werkte ze al samen met dichters en een percussionist (Arthur Bont). In 2013 rondt ze opnames af van haar nieuwe album Ek Is Eik, dat in 2014 verschijnt. Bij de opnames voor dit album werkt ze onder meer samen met Saskia Laroo (trompet), Ernst Stolz (viola de gamba), Bob van Luijt (bas) en percussionist Arthur Bont.

Sla dit audiobestand in op jouw toestel: klik hieronder op

Magische schoonheid

Anne van Schothorst leert in haar tienerjaren de harp bespelen. Haar keuze om juist harp te gaan studeren is niet alleen ingegeven door de magische schoonheid van het instrument. Dat haar vader in zijn vrije tijd harpen bouwt, vormt ook mede het fundament waarop haar liefde voor de harp is gebouwd. Hoewel ze zich tijdens de harplessen stort op de uitgeschreven muziek, merkt ze dan al dat ze liever vrijelijk improviseert dan zich aan het notenschrift overlevert.

Herontdekking van de improvisatie

In de loop der jaren verwatert het contact met het instrument, mede door de spieraandoening die Anne heeft. Hierdoor kan ze niet langdurig haar spieren aanspannen. Tot ze in 2006 haar huidige echtgenoot leert kennen. Hij speelt in zijn vrije tijd trompet bij een bigband en stimuleert haar om het harpspel weer op te pakken. De hernieuwde kennismaking doet de liefde opnieuw opbloeien. Waar ze aanvankelijk nog bij talloze gelegenheden klassieke werken speelt en met name het romantische repertoire, komt ook nu weer het besef dat de improvisatie haar meer aantrekt.

Van de eerste composities tot Discovery Channel

Anne van Schothorst begint composities te schrijven die op basis van improvisatie en intuïtie ontstaan. Het resultaat is een serie albums en EP’s die ze veelal thuis heeft opgenomen. De muziek heeft veel weg van het werk van bekende minimalisten en geniet vooral in het buitenland populariteit. Zodoende wordt haar muziek ook ingezet als productiemuziek. Recentelijk werd er nog muziek gebruikt voor documentaires van Discovery Channel en Animal Planet, en verscheen haar muziek in de serie Closer To Truth van de publieke omroep van de Verenigde Staten.

Op haar albums zoekt Anne van Schothorst vaak de samenwerking met andere artiesten, niet zelden uit andere disciplines. Zo ging haar muziek op de EP ‘I Am With the Poet’ (2011) gepaard met Afrikaner en Nederlandse poëzie van de dichters Ingrid Jonker, Daniëlle Donker, Jan Eijkelboom, Neeltje Maria Min en Martinus Nijhoff. Ook zijn enkele van haar nummer geremixed op de EP ‘HARPlab’.

Ek Is Eik

In september 2013 start Anne van Schothorst via Voordekunst een campagne om artwork, distributie en promotie van haar nieuwe album ‘Ek Is Eik’ te financieren. Op deze plaat wordt de samenwerking met andere artiesten verder doorgevoerd. Van Schothorst speelt op de cd samen met onder andere Ernst Stolz (viola da gamba), toetsenist Bob van Luijt en Saskia Laroo op trompet. Het album verschijnt in 2014 wereldwijd bij het label Big Round Records en het Noord-Amerikaanse Parma Recordings. Meer informatie over dit project en haar andere muziek is te vinden op de website van Anne van Schothorst, Harp and Soul productions.

Beautiful world

Na de verschijning van deze podcast komt Anne van Schothorst in 2017 terug met een nieuw album. Elf nieuwe poětisch-muzikale composities in minimale arrangementen. Het zijn arrangementen voor telkens twee (of drie, op Why and Today I Am a Bird) instrumenten. Waarbij de harp van Van Schothorst wordt vergezeld door beurtelings, percussie, cello, stem, toetsen en klarinet. De muziek is in beperkte oplage op cd verkrijgbaar en kan worden aangeschaft via de website van Harp and Soul.

Adam Bais (alias: Benjamin Fro) is sinds 2009 mc/rapper bij de Amsterdamse pop/funkband PLeaSe. Van de groep verschijnt in 2012 de succesvolle EP ‘Madman‘, die in februari 2012 wordt gepresenteerd in Paradiso. Bij de opnames van deze podcast in 2013 is Adam Bais met zijn band bezig met de eerste langspeler. Vanaf 2014 maakt Adam Bais deel uit van de groep Murray’s Magic. In februari 2017 brengt Bais als Benjamin Fro (‘de filosofische rapper’) een album uit met solowerk: Praten over leven.

Sla dit audiobestand in op jouw toestel: klik hieronder op

Met zijn negentien jaar is Adam Bais de jongste gast van De platenkast van. Hoe beleeft hij het luisteren van muziek? Is dat wezenlijk anders, aangezien hij is opgegroeid met de muziek die overal digitaal voor handen is en muziek luisteren toch voornamelijk een kwestie is van losse nummers via Youtube, Spotify of downloadsites als iTunes? Wat zijn de overwegingen om ondanks dat toch een album uit te geven? Wat hebben The Who en De Dijk daarmee te maken?

Muziek speelt al van kindsbeen een grote rol in het leven van Adam Bais. In huize Bais staat dag in dag uit muziek op, en zodoende krijgt hij (al dan niet bewust) de nodige muziek mee. Als hij als jonge tiener op de radio regelmatig Eminem voorbij hoort komen, moet hij aanvankelijk niets van de raps hebben. Met de tijd verandert dat; de muziek van Eminem en met deze rapper andere (west coast) hiphop gaan hem meer en meer interesseren.

Amsterdamse Popschool

Adam Bais meldt zich aan voor de bandcursus op de Amsterdamse Popschool. Daar vormt hij met o.a. toetsenist Max Schuiling de schoolband ‘Ja’. Met de bands spelen ze vooral (rock)covers, totdat na enkele wisselingen in de bezetting Max (toetsen) en Adam (bas/raps) alleen overblijven. Ze besluiten zich meer op de hiphop te richten, aanvankelijk nog in het Nederlands.

Tijdens een optreden op een door de muziekschool georganiseerde middag ontmoeten Adam en Max twee jongens, die zich die dag enthousiast melden om mee te spelen in de band. Met klasgenoot Naomi Beijer wordt de bezetting aangevuld met een zangeres. De nieuwe band, die al gauw de naam PLeaSe krijgt, heeft als doel: hiphop brengen met een liveband. De rest is geschiedenis. Van PLeaSe verschenen er twee EP’s in eigen beheer: Pleasure (2011) en Madman (2012), waarmee de band veelvuldig toert. Twee Poprondes, de finale van de Amsterdamse Popprijs, diverse festivals en enkele voorprogramma’s, waaronder voor de De Dijk in Paradiso. De band weet inmiddels een strakke show neer te zetten met funky lijntjes en fijne vocalen.

Het eerste album

Met een iets gewijzigde bezetting gaat de band in 2012 aan de slag met het debuutalbum, dat gepland staat voor 2013. De bezetting wordt naast Adam Bais gevormd door Naomi Beijer (zang, mondharmonica), Erik van der Paardt (basgitaar), Jelle Broek (gitaar), Max Schuiling (toetsen) en Jesse Bonger (slagwerk). In het najaar van 2013 wil de band een tour organiseren langs de Nederlandse podia (van klein tot groot). Deze optredens komen er nog wel, maar het album niet meer. In december 2013 maakt de band bekend ermee op te houden: op 1 maart 2014 spelen zij hun laatste show. Zie voor meer informatie over de geschiedenis van PLeaSe de webstek van de band.

Adam Bais na PLeaSe

Na de vijf jaar als frontman bij PLeaSe sluit Adam Bais zich onder andere bij de Amsterdamse groep Murray’s Magic: een groep die, met enkele andere muzikanten uit PLeaSe zich eveneens richt op funky pop met raps. De groep doet in 2014 mee aan de Popronde, daar zijn ook wat nummers van de groep te beluisteren. Voor meer informatie over de live optredens Murray’s Magic, surf naar hun Facebook.

Voor het solowerk van Adam Bais, kun je inhaken op de soundcloud van Benjamin ‘Fro. Daar zijn nummers te beluisteren van het debuutalbum Praten over leven, op 24 februari 2017 gepresenteerd in de Sugarfactory te Amsterdam. De artiestennaam ‘Fro verwijst naar de uitbundige haardos die Bais draagt. Voor zijn plaat werkt hij samen met oud-PLeaSe-toetsenist Gianni Futon.

Pieter van Vliet (1990) is de man achter het muzikale project Port of Call. Hij speelt onder meer gitaar en banjo en zingt. Bij het schrijven van de nummers wordt hij met name geïnspireerd zijn op de muziek van onder meer Arcade Fire, Neutral Milk Hotel en De Kift. Maar het zijn ook collegamuzikanten die hij in de loop der jaren tijdens het reizen ontmoet.

Sla dit audiobestand in op jouw toestel: klik hieronder op

Van zijn soloproject Port of Call verschijnt in 2012 het album Ten Feet of Wind, de langverwachte opvolger voor de eveneens in eigen beheer uitgebrachte EP For Those Who Mutter. Voor de opnames van het album krijgt hij veel steun van Edoardo Felici, doe de opnames begeleidt. Edoardo is onder meer gitarist bij de band Long Conversations and the Closet Orchestra. Ook spelen bevriende muzikanten als Katía op deze plaat mee.

Long Conversations and the Closet Orchestra

Pieter van Vliet verzorgt bij de Leidse band Long Conversations regelmatig achtergrondzang en speelt er trombone, mandoline en percussie. In 2010 ging hij voor het eerst mee op tour met de band rond de zanger/gitarist/liedschrijver Olaf Caarls. Ook speelt hij mee op het nieuwe album van de band (Jonathan, CA), dat 24 oktober 2013 ten doop wordt gehouden in de Scheltema, een voormalige dekenfabriek in Leiden. Ook volgt een tour langs vele Nederlandse podia in de nieuwe Popronde, waarvoor de band geselecteerd is. Het album is te beluisteren via de website van de band.

Trombone

Het spelen op de trombone begint voor Pieter op jonge leeftijd, bij de lokale harmonie in Noordwijk. Het blaasinstrument heeft hem nooit losgelaten, ook niet toen hij op zijn zestiende op de gitaar begon en zijn eigen nummers ging schrijven. Het blaasinstrument komt, samen met het euphonium en de trompet, ook terug op de cd’s van Port of Call.

Internationale tours

Pieter van Vliet treedt nog altijd geregeld op met zijn eigen nummers. Het actuele overzicht van zijn optredens is na te lezen op de website van Port of Call. In het verleden tourde hij onder meer met de Servische band Mesta, zowel in de Benelux als in Servië. Het was tijdens deze Servische tour dat de opnames plaats vonden voor zijn in 2013 verschenen EP Dormition Church.

Van huiskamer tot concertzaal

In de loop der jaren speelt Pieter van Vliet met Port of Call in diverse settings. Naast de eerder genoemde Servische tour treedt hij op tijdens festivals als Festival Hongerige Wolf (zowel in 2011 als 2012) en Incubate, en tijdens festivals als A Walk About Music meer in een huiskamersetting. Daarnaast speelde Pieter van Vliet in de finale van een talentenjacht, zoals bij de Grote Prijs van Nederland (in 2011) en bij Mooie Noten (in 2013).
Naast zijn project Port of Call is hij dit jaar druk bezig geweest met een nieuw, Nederlandstalig ‘opnameproject’, Titiaan. De muziek is via de Bandcamppagina van Titiaan te verkrijgen.

Muziekwetenschappen

In zijn scriptie voor de studie Muziekwetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam onderzoekt Pieter van Vliet de opera Vier voor vier van de Zaanse fanfarepunkband De Kift. De opera is een interessant mengsel van de fanfare, punk en theater waar De Kift bekend om staat, en de opera. Voor Pieter van Vliet is de opera een mooi voorbeeld van een muziekproject waar vanuit de popmuziek bekeken de opera wordt opgenomen. Tijdens deze editie van De platenkast van wordt kort ingegaan op het onderzoek, de opera en de invloed die De Kift in het algemeen heeft op Pieter van Vliets muzikale ontwikkeling.

Meer van Pieter van Vliet

Voor de muziek van Port of Call, alsmede enkele video’s bezoek zijn website.

Als Boss van Trigt (The Upsessions, BOSS Capone) als tiener de muziek van Doe Maar hoort, is dat zijn eerste bewuste ervaring met de reggae en ska. Dat smaakt naar meer. Al gauw leert hij, via de muziek van Bob Marley en The Specials de vroege reggae kennen. Speelt hij tot dan toe voornamelijk popliedjes op de basgitaar, nu stort hij zich op deze ietwat in de vergetelheid geraakte periode van de reggae.

Sla dit audiobestand in op jouw toestel: klik hieronder op

Early reggae en Calypso

Die vroege reggae, ook wel early reggae genoemd, wordt vooral gespeeld in het Jamaica van de jaren ’50 en ’60. Het is een stijl die voortkomt uit de Calypso, die over is komen waaien vanaf Trinidad en Tobago. Boss van Trigts voorkeur gaat uit naar simpele, duidelijke liedjes met evenzo heldere teksten. De composities en arrangementen klinken soms bedrieglijk eenvoudig, maar zijn natuurgetrouwe heruitvoeringen van wat er in de Caraïben klonk in de vijftiger en zestiger jaren. Wat hij met zijn bands Boss Capone en The Upsessions doet, mag daarmee gerust een vorm van geschiedschrijving worden genoemd. Met behulp van de moderne technieken creëert hij de herkenbare en ietwat krakkemikkig klinkende sound, die destijds vooral het gevolg was van weinig budget en slechte apparatuur. De muziek ontleent (en ontleende) er zijn charme aan.

The Upsessions

The Upsessions werd opgericht op initiatief van trombonist Giel Mulder, samen met onder meer Boss van Trigt. Daarvoor speelde Van Trigt al bij boogalooband Juicebox en reggaeformatie Rude Rich and the High Notes, met welke hij vanaf 2003 een aantal jaren veel optredens verzorgt in binnen- en buitenland (waaronder enkele keren als voorprogramma, zoals The Specials en Madness).

Debuut bij Moonska, UK

Met de specialisatie in de vroege Jamaicaanse reggaesound is The Upsessions behoorlijk uniek in zijn soort, zeker voor wat betreft Nederland. In Nederland is de reggae en ska (veel) kleiner dan in de omringende landen als Duitsland, Spanje en Groot-Brittannië. Het eerste album ‘The New Heavyweight Champion’ verschijnt dan ook bij het Britse label Moonska Records. De daaropvolgende albums (Beat You Reggae en Below the Belt) verschijnen zowel bij het Duitse Grover Records als bij het Nederlandse Excelsior Recordings. Vanaf het tweede album speelde de band ook op grotere Nederlandse festivals, zoals Zwarte Cross en Lowlands.

Van Trigt gaat solo

Na jarenlang touren en opnemen gaat de band kort met vakantie. In deze vakantie stort Boss van Trigt zich op het schrijven en opnemen van een soloplaat. In juli 2013 verschijnt de plaat, ‘Another 15 Dancefloor Crashers By Boss Capone’ onder andere bij het Amsterdamse label Excelsior Recordings. De eerste internationale (en nationale) festivals hebben Boss Capone al geboekt. De band bestaat verder uit muzikanten uit onder meer Mr. Foggo, Mr. Review, The Beatbusters en The Upsessions.

Specifiek bandgeluid

In het interview wordt veel gesproken over de specifieke sound van het Boss Capone-album, Boss van Trigts liefde voor de reggae en enkele anekdotes uit het rijke tourverleden van The Upsessions. Met The Upsessions gaat Boss van Trigt overigens dit jaar ook opnieuw de studio’s in voor het vierde album. Dit album zal enkele gastbijdragen van, naar Boss van Trigts zeggen, legendarische namen uit de reggae en ska kennen. Ook een primeur voor wat betreft dit album, is dat er ook veel meer (elementen van) de dub en terug te vinden zullen zijn. In die zin verlaten The Upsessions het warme nest van de early reggae en ontwikkelt hun geluid van de band zich, net zoals ooit op Jamaica andere stromingen hun invloed op de reggae kregen. Dit album wordt gehuld in een hoes van een fictief wasmiddel ‘Shake It’, en verschijnt – begeleid door de gelijknamige single – in de loop van 2014 bij het Duitse lable Grover Records en het eerder genoemde Excelsior Recordings uit Nederland.

Boss Capone: ouderwets rammelende vroege reggae

Vooralsnog blijft Boss van Trigt met zijn soloproject Boss Capone nog stevig geworteld in de stroming waar hij groot mee is geworden: de early reggae. Boss Capone is na de opnames in Nederland onder meer op Zwarte Cross en Welcome to the Village te zien. Voor meer tourdata van Boss Capone, zie hun Facebook. Voor video’s en albums van Boss Capone, ga naar de website van Boss Capone.

10-jarig bestaan van The Upsessions

In 2016 verschijnt van The Upsessions het vijfde album: ‘Double Jackpots: This is The Upsessions‘. Het markeert tevens het tienjarige bestaan van de band. Het nieuwe album, het eerste in twee jaar tijd, wordt gevierd met een Duitse en Nederlandse clubtour. De plaat is te verkrijgen via het Duitse label Grover annex Moskito Mailorder, bij optredens en in de betere platenzaak. Daar vind je trouwens ook de EP (7″ vinyl met CD) die voor het 10-jarig jubileum is uitgegeven.

In de vijftigste editie van De platenkast van… is Pieter Bouwman te gast. Pieter Bouwman verwerft veel bekendheid met de geïmproviseerde radioseries Mannen van de Radio en Radio Bergeijk, de langstlopende Nederlandse radiofictie over een lokaal Brabants radiostation, dat hij samen met onder meer George van Houts, Mat Wijn en Lies Visschedijk maakte. Naast het radiowerk heeft Bouwman veel regiewerk gedaan voor Nederlandse cabaretiers, zoals Hans Teeuwen, Hans Dorrestijn, Van Houts en De Ket en Adèle Bloemendaal. Een theaterversie van Radio Bergeijk, die hij samen met George van Houts zal maken, laat door het succes van Van Houts’ toneelstuk De Verleiders nog even op zich wachten. Wel regisseert Pieter Bouwman in 2017 Van Houts’ eerste solo-programma als cabaretier.

Sla dit audiobestand in op jouw toestel: klik hieronder op

Toneelregie

Pieter Bouwman start zijn loopbaan door in de voetsporen van zijn vader te treden en voltooit de studie voor orthopedagoog. Zijn broer Martijn Bouwman is dan inmiddels aan de slag gegaan als regisseur en acteur. Uiteindelijk spoort dit Pieter uiteindelijk toch aan toch de verkorte theateropleiding te volgen aan de Toneelacademie Eindhoven. Hij regisseert nadien enkele theatergezelschappen, waaronder de eenakter De Dienstlift van Harold Pinter voor de experimentele toneelgroep Hollandia.

Eigen band: Benzine

Terwijl hij aan de weg timmert als theaterregisseur koestert Pieter Bouwman nog altijd een oude wens: het uitbrengen van een elpee met eigen muziek. In de jaren ’80 vormt hij samen met Kees van Zandwijk (toetsen), Tijn Touber (basgitaar), Mark Chuberlais (gitaar) en Gerard Kronmüller (drumstel) de band Benzine. Met de band speelt Pieter Bouwman op talloze feesten en partijen vooral eigen materiaal. Eind jaren ’80 brengt hij de nederpop van Benzine uit op de elpee De Lucht van Benzine. Hierop speelt Evert Abbing gitaar. Pieter schrijft de teksten en neemt de zang voor zijn rekening. In de twaalf nummers op de langspeler flaneert de band tussen de nalatenschap van Doe Maar en die van Het Goede Doel.

Stand up en cabaret

Begin jaren ’90 sluit Pieter Bouwman zich aan bij standupcomedygezelschap Comedytrain, waar hij vijf jaar lang als standupper tourt. Het valt hem zwaar, mede omdat een standupper (of cabaretier) een set vaak eindeloos herhaalt en schaaft. In die periode leert Pieter Hans Teeuwen kennen, destijds theaterstudent aan de Toneelschool Eindhoven. Pieter en Hans hebben een bijzondere klik. Na het plotselinge overlijden van Roland Smeenk, begeleidt Pieter Hans Teeuwen bij zijn eerste twee soloprogramma’s Hard en Zielig en Met een Breierdeck. Deze twee voorstellingen komen voort uit eindeloze improvisatiesessies, waarbij Bouwman en Teeuwen flink keten en elkaar aan het lachen proberen te krijgen. Deze manier van werken mondt uit in het werkdagelijkse radio-item De Mannen van de Radio bij VPRO’s De Avonden. Een item dat nog altijd een grote schare fans heeft.

Radio Bergeijk

Omdat Hans Teeuwen met zijn programma’s veel succes boekt en daarom niet altijd beschikbaar is voor de opnames, valt Theo Maassen een enkele keer in voor Hans. Tussen Pieter Bouwman en Theo Maassen ontstaat een sketch over Radio Boekel. Hiermee wordt de kiem gelegd van wat twee jaar later de hoorspelserie Radio Bergeijk zal worden. Zes jaar lang presenteren Toon Spoorenberg (Pieter Bouwman) en Peer van Eersel (George van Houts, voor wie Pieter ook veel shows geregisseerd heeft) deze succesvolle radioserie, daarbij bijgestaan door technicus Tedje (Mat Wijn) en dorpsgenoten, gespeeld door o.a. Lies Visschedijk en Marjan Luif. Van de serie wordt ook een tv-versie gemaakt: Radio Bergeijk: Leven en werk van Toon Spoorenberg en Peer van Eersel. De serie geeft in documentairevorm een tragikomisch inkijkje in de keuken van het Brabantse radiostation en de levens van de twee ploeterende ankermannen.

Vandaag de dag

Ook tegenwoordig staat Pieter Bouwman nog geregeld op en naast de planken. Zo regisseert hij diverse jonge en beginnende cabaretiers (waaronder Maarten Ebbers en Ronald Snijders) en muziekgroepen. Zelf treedt hij nog altijd zo nu en dan op bij de Comedytrain, nu alleen op basis van improvisatie. Verder staat er dus voor 2015 een theaterversie van Radio Bergeijk op stapel en komt hij, zodra de techniek het toelaat als tv-commentator naar het tweede scherm.

De platenkast van Pieter Bouwman

Deze aflevering van De platenkast van… is niet alleen doorspekt van troost, maar ook van zijn bekende nietsontzienende humor. Het is tegelijkertijd een ode aan onvolprezen figuren. Een (hernieuwde) kennismaking met de oude band van Pieter, Benzine. En waar komt de bizarre humor, die hij deelt met zijn vier jaar oudere broer Martijn Bouwman vandaan?

Verder spreekt Pieter uitgebreid over het werken als cabaretregisseur, of zoals hij liever zegt: coach in de cabaretkunst. Hoe hij werkte met Hans Teeuwen, en de vele cabaretiers die daarop volgden. Over de totstandkoming van De Mannen van de Radio en Radio Bergeijk.

Maar bovenal dus Troost. Ook voor de onvolprezenen.

Het radio- en theaterwerk van Pieter Bouwman is deels op cd en dvd verschenen. Instructies over hoe deze te verkrijgen vind je in de winkel van Hummelinck Stuurman: CD’s en DVD’s zijn te verkrijgen door middel van een simpele girale overboeking.

– Meer van Pieter Bouwman op Twitter.
– Meer over Pieter Bouwman bij De Zwarte Kat

Moniek de Leeuw is violiste en zangeres bij de balkan- en klezmergroep The Balcony Players. De groep speelt op het Wageningse bevrijdingsfestival, De Parade en Oerol, maar tourt ook uitgebreid door diverse werelddelen. Tijdens hun tours door Midden- en Oost-Europa (voornamelijk balkanmuziek), New Orleans en San Francisco (meer de klezmer) ontmoeten en spelen ze met tal van inspirerende artiesten die zich al langer toeleggen op enerzijds de balkan en anderzijds de klezmer. Vaak scherpen ze eerst de spelkunsten om niet veel later met hen het podium te delen.

Sla dit audiobestand in op jouw toestel: klik hieronder op

Een goede buur

Moniek de Leeuw rondt in 2011 haar studie tot muziekdocent af aan het Conservatorium van Rotterdam. Tijdens deze opleiding ontmoet ze ook de andere bandleden van de Balcony Players. Het begint als in 2009 jazzgitarist Johan de Pue naast Moniek komt wonen. Ze ontdekten dat ze beiden muziek maakten en begonnen op het gedeelde balkon regelmatig te jammen. Johan speelt die tijd vooral veel gypsyjazz, terwijl Moniek verslingerd is aan de klezmer en balkan. De twee hebben een muzikale klik en de kiem voor de Balcony Players is gelegd. Al ontmoeten ze de andere muzikanten: Ilse Roskam (accordeon, zang), Luca Susti (drums, zang) en de contrabassist, tegenwoordig Martin Masakowski. Allen studeerde aan het Conservatorium van Rotterdam, die een grote afdeling voor internationale traditionele muziek heeft (ofwel wereldmuziek).

Master in klezmerstijlen

Van het één komt het ander. Moniek besluit in 2011 een master te volgen aan de HKU in Utrecht. Ze legt zich tijdens deze master toe op de specifieke viooltechnieken voor drie klezmerstijlen, de hora, de bulgar en khosidl. Tijdens haar afstuderen in mei 2012 speelt de band enkele nummers, waaronder de eigen compositie Why? In dit nummer komen alledrie de stijlen samen.

Klezmer voor viool

In deze editie, de eerste in deze reeks die op locatie is opgenomen, komt de specifieke klezmertechniek voor viool uitgebreid aan bod. Ook wordt een antwoord gegeven op de vraag, wat (onder meer) het verschil is tussen wat grosso modo als Romamuziek wordt bestempeld en de klezmer. Verder laat Moniek de Leeuw veel muziek horen van bands met wie zij tijdens hun tours speelden en wordt deze aflevering geëindigd met een livesessie, samen met contrabassist Martin Masakowski.

Keez Groenteman is drummer, toetsenist, en zanger. Sinds 2005 schrijft en neemt hij op onder de naam High the Moon. In 2007 start hij de synthgroep Lola Kite met jeugdvriend Jasper Verhulst (o.m. Moss) en Bram Vervaet (gitarist bij de Zeeuwse groep BlueM), waarmee hij op dit moment aan het werk is voor alweer de derde langspeler.

Sla dit audiobestand in op jouw toestel: klik hieronder op

Samenwerking met Jacco Gardner

Samen met Jasper Verhulst speelt Keez Groenteman tevens in de band van Jacco Gardner. Het viertal tourt de gehele wereld over de psychedelipop van de bovenste plank. Eerder schakelde Keez Groenteman Jacco Gardner al in om de productie van Lola Kites tweede plaat voor zijn rekening te nemen. Wat ook zeker terug te horen is op die plaat, die de naam ‘I Start To Believe You’ heeft meegekregen. Desondanks wordt de muziek door veel recensenten aangeduid als 80’s pop. Keez Groenteman vermoedt dat dat vooral te maken heeft met het gegeven dat hij veel gebruik maakt van (analoge) synthesizers uit die tijd en de klankkleur van zijn eigen stem. Zijn voornaamste inspiratie put hij desalniettemin uit de jaren ’60, en dat geldt evenzo voor zijn bandgenoten. En de producer van die tweede plaat, Jacco Gardner eveneens. Voor hem is het jaar 1968 muzikaal heilige grond.

Werk als sessiemuzikant

Naast het wat psychedelische en synthesizergeoriënteerde werk heeft Keez Groenteman ook gewerkt als sessiemuzikant. Zo speelde hij met zijn broer, pianist Jan Groenteman in de huisband van Paul de Leeuws MaDiWoDo-show bij de VARA. Ook die samenwerking is eerder ontstaan overigens. Keez Groenteman is als kind al eens te gast geweest bij Paul de Leeuw, waar hij een liedje (met opzet) vals zingt en De Leeuw hem ongemeen hard aanvalt. Het zorgt voor veel opschudding bij de kijkers, maar, zo blijkt achteraf, het is vooropgezet spel.

Beluister het werk van Keez Groenteman

Meer informatie over Keez Groentemans band Lola Kite, en eventueel nieuws over de derde langspeler is te vinden op www.lolakite.nl. Op die website zijn ook alle video’s terug te zien die zijn gemaakt voor de nummers op de tweede plaat ‘I Start To Believe You’. De tourlijst en andere nieuwtjes over de band van Jacco Gardner is na te pluizen op diens website.
Daarnaast plaatst Keez Groenteman regelmatig nieuw materiaal van zijn soloproject High the Moon online. Dit is te beluisteren op zijn soundcloudpagina.

De theatrale fanfarepunkband De Kift bestaat in 2013 25 jaar, en in deze editie is zanger/muzikant en zakelijk leider Marco Heijne te gast in de podcastserie De platenkast van… Een uitzending waar in de rijke geschiedenis van De Kift gedoken wordt, maar ook de muzikale wortels van de band en Marco Heijne zelf blootgelegd worden. Met muziek van onder meer The Revenge of the Carrots (waar Marco drumde) en Svätsox (waar De Kift-voorman Ferry gitaarde). Vol Oorwormerpunk en dier Schotse evenknie.

Sla dit audiobestand in op jouw toestel: klik hieronder op

Jubileumtour De Kift

Marco Heijne zingt en speelt o.a. hakkebord en steeldrum bij de Zaanse theatrale fanfarepunkgroep De Kift. De groep, opgericht in 1988 door zijn broer Ferry Heijne, viert in 2013 zijn 25-jarig jubileum met de jubileumtour A-PO-CA-LYP-TISCH.

Industriële punk

Begin jaren ’90 startte ook Marco zijn eigen band, The Revenge of the Carrots, een industrial punkband waar hij voornamelijk het slagwerk verzorgde. In 1993 maakte hij nota bene via een stage bij een platenmaatschappij zijn opwachting bij De Kift, en wel als tourmanager. In die hoedanigheid verzorgde hij de tour van de in ’93 verschenen tweede plaat Krankenhaus. Het platenlabel ging failliet, en dus ook Marco’s werk als tourmanager staakte.

Terugkeer naar De Kift

Bij de uitgave van Gaaphonger ging hij weer aan de slag voor de band, dit keer als zakelijk leider. Nog veel later, bij het vertrek van één van de muzikanten, werd hij gevraagd om onder meer de koorzang te verzorgen. Dit bleek zo goed te bevallen dat hij nog altijd één van de vaste bandleden is. In deze editie veel muziek uit de Britse en Wormerveerse punkscene. Daarnaast passeren ook enkele bands de revue met welke De Kift in het verleden heeft samengewerkt en soms nu nog steeds samenwerkt.

Voor meer informatie over De Kift en de jubileumtour ‘A-PO-CA-LYP-TISCH: www.dekift.nl

Jeroen Mesker is zanger, gitarist en banjospeler in de Amsterdams(-Groninger) band Maison du Malheur. De band speelt een mengelmoes van uitgesproken roots- en twintiger- en dertigerjaren jazz, die rechtstreeks uit de koker van dezelfde Jeroen Mesker komen. Dit jaar verscheen hun tweede plaat Wicked Transmission, die wederom vergezeld gaat van een slordige honderd optredens in binnen- en buitenland. Ook in zijn eerdere bands liet Mesker zijn roots- en jazzhart spreken. Met Pedro Delgados speelde hij een verrijkte vorm bluegrass en ook zijn wat onbekendere band The Amoks speelde muziek die niet gespeend was van roots en rock ’n roll.

Sla dit audiobestand in op jouw toestel: klik hieronder op

The Suffcuts

Net als zoveel muzikanten begint het bandjesbestaan van Jeroen Mesker op de middelbare school. Daar verzorgt hij alleen de zang, simpelweg om de reden dat er geen plek meer is voor een gitarist en niemand de zang durft voor zijn rekening te nemen. Met de band met de welluidende naam The Suffcuts schoot hij garagepunk de wereld in. Een mooie entree in het bandjescircuit. Maar zoals aan de middelbare schooltijd eind komt, zo kwam ook aan The Suffcuts een einde.

The Skidmarks

Eenmaal op de Amsterdamse universiteit, we schrijven dan 1995, ontmoet Jeroen Mesker Ernst “Ernie” Jonkman en Sander Borst. Uit de gedeelde voorliefde voor de jarenzestig rock ’n roll en garagerock ontstaat de band The Skidmarks. De band wordt verder aangevuld met twee oude bekenden, waaronder oud-bandlid van eerder genoemde The Suffcuts Maarten van Essen. Met deze band, waarbij Jeroen Mesker de zang verzorgt, zet hij de eerste grote(re) stappen in de muziekwereld.

De entree van de jazz

Van de rock ’n roll en sixties-formatie verschijnt in 2002 de eerste plaat ‘Come and Get It!’ bij Munich Records. Een tour naar onze oosterburen gaat niet door vanwege stemproblemen van Mesker, maar de schade wordt in de loop der jaren ruimschoots ingehaald. Als na 10 jaar en twee langspelers de band uit elkaar gaat, staat de nieuwe band, The Amoks, alweer in de steigers. Ook deze band speelt ook een mengelmoes van (garage)punk en rock ’n roll, nieuw is echter de jazz die hier de intrede doet. Hoewel deze band aanmerkelijk minder bekend wordt dan zijn vorige band beleeft Jeroen er niet minder plezier aan. Bovendien blijft de jazz hangen, om terug te keren in de bands die Jeroen later vormt.

Pedro Delgados

Tussendoor ontstaat de band Pedro Delgados, een formatie die een mix van Amerikaanse rootsmuziek en bluegrass speelt. Met dat verschil is dat deze groep niet terugspringt in de jaren ’30 of wat dan ook, maar speelt alsof de muziek in onze tijd geschreven is, met de bagage van decennia aan ontwikkeling in de muziek. Een soort bluegrass-plus, eigenlijk. Van de band verschijnen tot op heden twee platen.

Roots en jazz van Maison du Malheur

En nu Jeroen Mesker hij vooral bekend van zijn band Maison du Malheur. De band ontstaat als hij een set nummers heeft geschreven en zich bedenkt welke muzikanten hij idealiter zou willen hebben de opname ervan. De band speelt een aanstekelijke mix van stijlen zoals die in de jaren ’20 en ’30 ook vaak wordt opgevoerd. Het blijkt een schot in de roos. De band heeft een bomvol tourschema tijdens welke de eerste plaat ‘Waiting For Trouble To Come’ wordt uitgebracht.

Wicked Transmission

Het jaar daarop volgt alweer de tweede langspeler, die tussen het de optredens door wordt geschreven en opgenomen. Het verhaal gaat dat de plaat achter in een truck is geschreven door Jeroen Mesker, maar in wezen betreft dat een van de nummers. Hoewel de stijl, structuur en opbouw van plaat sterk lijkt op de eersteling van Maison du Malheur (mix tussen uptempo en langzamere nummers), gaat het hier wel om een set songs die door band samen is gearrangeerd en geoefend. Ook deze plaat wordt live goed ontvangen en resulteert wederom in een rondgang langs vele grote en kleine festivals en twee (!) clubtours.

The (al dan niet Swinging) Mermaids

In deze editie van De platenkast met Jeroen Mesker veel aandacht voor de ontstaan van de band Maison du Malheur, maar ook zijn nieuwe groep ‘The (Swinging) Mermaids’, waarin hij samenzingt met Belle Zonneveld. Belle is ook de vaste zangeres op de platen van Maison du Malheur (o.a. te horen op Bluebird). Naast Belle heeft Jeroen Mesker gezelschap van Oscar Jan Hoogland, improvisatiemuzikant uit de jazz (o.m. bij EKE en The Ambush Party) die orgel speelt. Hij schrijft ook mee aan de nummers van de band. Daarmee is The Mermaids is de eerste band waar Jeroen Mesker samen met iemand anders de nummers schrijft. Verder spelen mee Micha Porter (drums) en Donné la Fontaine (op bas).

Maison du Malheur in film en reclame

Het gesprek met Jeroen Mesker komt ook op het onderwerp filmmuziek. Toevallig start twee weken later de wereldwijde campagne van Heineken, waarvoor Maison du Malheur gevraagd is een oud nummer opnieuw te bewerken en inspelen (mocht hij tijdens opnames nog niet zeggen). Maar ook de eigen muziek (zoals eerder die van The Pedro Delgados dat deed) leent zich voor het benadrukken van een sfeer in de film of het theater. Jeroen Mesker noemt het een wens ooit nog eens een plaat met voornamelijk instrumentale filmmuziek te maken.

Het interview wordt gelardeerd met muziek uit Jeroens eigen vinylcollectie. Dat betekent: veel jazz en rootsmuziek uit de eerste helft van de twintigste eeuw. Daarnaast komen ook wat de hedendaagse evenknieën voorbij.

Tour Maison du Malheur

Maison du Malheur tourt de komende periode druk door Nederland en daarbuiten. Op de website van de band kun je zien waar je de vijf- tot negenkoppige band de komende tijd nog kunt vinden. En onthoud de namen van zijn andere bands, The Swinging Mermaids en The Pedro Delgados. Daar gaat ongetwijfeld ook meer over volgen.

Rapper Engel (Steven Engel) brengt in 2013 alweer zijn elfde album uit in 11 jaar. Daarvoor werkt hij samen met diverse producers en zijn muzikale partner in crime Just. Op 12 mei 2013 de tweede single van deze nieuwe plaat, Red Me Wel. Daarnaast tourt hij dit jaar met collega’s Def P, Diggy Dex en DJ DNS langs de popzalen van Nederland in de Kleine Jongens Tour.

Sla dit audiobestand in op jouw toestel: klik hieronder op

Mixtapes in het tussenuur

Steven Engel maakt zoals zovelen zijn eerste schreden in de hiphop op de middelbare school. Met andere vrienden van de OSG West-Friesland grijpt hij ieder tussenuur aan om mixtapes om samen beats te maken, raps uit te werken en daarmee mixtapes op te nemen. Belangrijkste inspiratie daarbij vormen de Amerikaanse hiphopscene (de New York boombap), en de voorhoede van de nederhop, waaronder Def P & The Beatbusters en de hiphopscene in Zwolle (Opgezwolle, VSOP en Raymzter). Die liefde voor de Boombap steekt Steven Engel van meet af aan niet onder stoelen of banken: de stijl is ook te horen op meerdere van zijn platen.

Raps & RockNRoll

Eind jaren ’90 vormt Steven Engel onder andere met Daniël Baay de band Raps & RockNRoll. Ze brengen een succesvolle mix van hiphop en rock ’n roll, die met name in de regio veel leven in de brouwerij brengt. Zijn eerste pure hiphop op plaat brengt Steven Engel uit onder de naam BSE (de gekkekoeienziekte, inderdaad). Op de eerste plaat BSE is nu verkrijgbaar (2002) tekent zijn vaste producer (sinds ’97) SBC voor alle beats op het album. Voor de tweede plaat Het Virus Verspreidt zoekt Engel naast SBC de samenwerking met meerdere producers (Snelle Jelle, Kaymir, D-Loc). Bij deze albums zijn ook al enkele andere rappers te horen, waaronder Jiggy Djé. De samenwerking tussen Steven Engel en Jiggy Djé zet zich overigens voort gedurende zijn verdere hiphopcarrière.

Woonboot Producties, Engel en Daniël

Na Het Virus Verspreidt werkt Steven verder onder de naam Engel. Zijn eerste plaat onder die naam is ook daadwerkelijk een soloplaat, hij verzorgt zowel de teksten, raps en beats helemaal zelf. Uitgezonderd de laatste track van de plaat, ‘Onbekende bestemming’, waar hij samenwerkt met Daniël (Daniël Baay, met wie hij al eerder de band Raps ’n RockNRoll vormt). Met Daniel maakt Steven Engel o.a. de Woonboot Producties I en II in respectievelijk 2005 en 2006, waarmee het duo een redelijk succes boekt. Voor de beats op dit album zorgt Daniel Baay, die ze vrijwel allemaal zelf inspeelt op zijn eigen woonboot (vandaar de naam van deze serie). Voor de liefhebbers: er ligt overigens een nieuwe editie Woonboot Producties in het verschiet. In de daaropvolgende jaren komen nog veel meer samenwerkingen tot stand: Diggydex, Def P, DJ DNS, Dopaganda, Just (met wie hij het album Statler en Waldorf maakt).

Dertig en de Kleine Jongens

Om over Just en over het heden verder te gaan: ook voor de langspeler Dertig, die zal verschijnen op USB-tape gaat Steven Engel opnieuw de samenwerking aan met Just. De plaat verschijnt in augustus 2013, als alle mannen in zijn huidige crew de dertigjarige leeftijd bereikt hebben. Vooruitlopend op deze plaat verschijnt onder meer de video ‘Red Me Wel’, een rap gericht aan zijn moeder.
Daarnaast is er nu de succesvolle tour met onder meer Steven Engel, Def P., DJ DNS en Jiggy Djé, de De Kleine Jongens Tour, een wervelende liveshow langs de diverse Nederlandse podia. Een dope avond uit. Over dit, en de Engels handel en wandel tot nu, in deze editie van De platenkast van.

De tweede USB: Souvenirs (2017)

In 2017 volgt een vierde album uit de handen van Engel & Just. Voor de nieuwe plaat Souvenirs zijn de heren minder met beats, en meer met ‘echte instrumenten’ aan de slag gegaan. Twee muzikanten die al eerder hebben meegewerkt aan zowel studio-opnames als optredens, gitarist Jawek Kamstra, trompettist Wouter Hakhoff en diskjockey DJ Native hebben op Souvenirs meer dan ooit tevoren een dikke vinger in de muzikale pap. Engel & Just beloven op de nieuwe plaat, die op 12 mei 2017 in Paradiso wordt gepresenteerd, een ‘combinatie van boombap hiphop en muzikale tracks’; op deze usb-schijf komen ook weer veel andere muzikanten en collega-rappers voorbij.

Meer werk van Steven Engel

Check het werk van Steven Engel en consorten uit op zijn website.