Categorie: Edities

Buiten dat drummer Jos van Tol zich enkele jaren terug onderdompelde in de sterk melodische psychedelipopmuziek van Jacco Gardner, is het vooral een drummer van uitersten. Speelde in (noise)rockbands, maar ook in jazzcombo’s als Improvaza. Twee in zekere zin veel rebellerender stromingen dan de stijl waarin hij thans drumt. In het drummen mag hij dan minder experimenteren, daarbuiten maakt hij graag proefondervindelijk zijn eigen instrumenten. Mede gevoed door een korte periode muziektechnologie en performance aan de Hogeschool voor de Kunsten in Hilversum bouwt hij innovatieve vormen van gitaren en programmeert hij synthesizers. Hij brengt ook muziek uit onder de naam Heartsnatcher.

Sla dit audiobestand in op jouw toestel: klik hieronder op

Jos van Tol als drummer bij Jacco Gardner

Anno 2013 is hij toch vooral druk met de band van Jacco. Een kleine twee jaar geleden vroeg deze jeugdvriend Jos van Tol, al jaren actief als drummer in diverse bands en orkesten, drumpartijen in te spelen voor zijn soloproject. Het eerste singletje van die plaat, het melodisch-psychedelische Clear the Air, verschijnt in 2012. Het plaatje, uitgegeven op Action Weekend records, wordt vervolgens weer opgepikt door een Noord-Amerikaans label dat zich specialiseert in de neo-psychedelica, Trouble In Mind.

Internationale tours

Vervolgens blijkt de muziek niet alleen in de VS, maar ook elders op de wereld enthousiast te worden onthaald door de pers. Het gevolg van het enthousiaste onthaal: een tour langs de oostkust van de VS (inclusief showcasefestival South By Southwest in Texas), Europa (onder meer Spanje) en de Benelux. Samen met gitarist Keez Groenteman, bassist Jasper Verhulst en toetsenist/zanger Jacco Gardner is Jos van Tol bijna aaneengesloten aan het touren. In 2013 zijn dat maar liefst 173 optredens.

Cabinet of Curiosities

Het eerste album van Jacco Gardner krijgt de titel Cabinet of Curiosities mee. De LP verschijnt in 2013 zowel bij Excelsior Recordings als het Amerikaanse Trouble in Mind recordings. Gardners muziek onderscheidt zich met haar rijke melodieën van die van de meeste bands uit de huidige opleving van zestigerjaren muziek. Zo zit het instrumentale titelnummer vol met melodische verrassingen. Het overgrote deel van deze muzikale wederopstanding wordt gevormd door garagerockbands. Jos van Tol verzorgt de drumpartijen, die droog in de mix ligt. Voor het album moet Van Tol zeer strakke partijen spelen, die welhaast aan een ritmebox doen denken. De concentratie die hiervoor nodig is, en zijn bekende zonnebril leveren hem hoogstwaarschijnlijk de eretitel ‘coolste drummer ter aarde’ mee. Het magazine NME prijst het kennelijke gemak waarmee hij zijn partijen op het drumstel speelt.

Hypnophobia

De internationaal zeer succesvolle debuutplaat van Jacco Gardner wordt in 2015 opgevolgd door Hyphophobia. Inmiddels maakt Jos van Tol geen deel meer uit van de band. Wel speelt hij alle slagwerkpartijen in op de nieuwe plaat. Inmiddels treedt Van Tol bij tijd en wijle op met de Hoornse ‘gelegenheidsband’ Duimpje en trekt hij de studio in met de singer-songwriter Pepijn Spijkerman.

Synthetisch experiment met Heartsnatcher

Ver weg van de melodische popmuziek van Gardner staat Jos van Tols autonome werk. Zijn project Heartsnatcher gaat verder waar hij tijdens zijn studie aan de HKU is begonnen. Het ontwerpen, bouwen en bespelen van synthesizers, waarmee hij de grenzen van het luisterbare opzoekt. Het resultaat verschijnt hij het Haarlemse label Blowpipe Records, dat gespecialiseerd in met name muziek waarin synthesizers een prominente rol spelen. Triump without euforia wordt gepresenteerd in Hotel Mariakapel in Hoorn, een kunstenaarsresidentie waar Jos van Tol nauw bij betrokken is.

Na ‘Triumph’

In de jaren volgend op de uitgave van Heartsnatchers debuut Triumph without euphoria blijft Van Tol experimenteren met geluid. In 2017 verschijnt dan plots een nieuwe video, ‘Regretelect’. Een slepende, verstoorde bastoon vormt het meditatieve middelpunt van het nummer, dat uitbouwt tot een intense muur van geluid. “Be quiet and be one with the soil,” zingt Jos van Tol met een monotone zangstem. Een nummer waar je je als luisteraar helemaal in op kan laten gaan, zeker met de koptelefoon op.

Van rebelse muziek tot liedjes-liedjes

Deze uitzending, die opgenomen is op 17 juni 2013, vormt het scharnierpunt tussen de rebellerende noise, no wave en jazzrock en de liedjes-liedjes. Gaandeweg (en mede ingegeven door het drummen bij de band van Jacco) gaat Jos van Tol deze muziek meer en meer waarderen. En staan er nu bij hem op de eettafel twee LP’s te pronken, vol met, jawel, liedjes-liedjes. In de uitzending toch vooral nog veel rebellie, inclusief zijn eigen composities op spoel en viersnarige gitaar, maar her en der prijkt er in zijn lijst het werk van “echte liedsmeden”.

Beschikbare albums met Jos van Tol

Heartsnatcher – triump without euphoria (CD)
Jacco Gardner – cabinet of curiosities(CD/LP)
Jacco Gardner – Hypnophobia (CD/LP)
Duimpje de band – Duimpje! (MC)

Meer over Jos van Tols projecten en bands vind je op zijn webstek.

Lies Schilp zong ooit in het voorprogramma van het eindexamenfeest van haar middelbare school. Het hoofdprogramma was Gruppo Sportivo, een band waar zij op dat moment groot liefhebber was (samen met onder meer The B 52’s). Ze had nooit kunnen bevroeden dat de manager van Gruppo haar telefoonnummer zou vragen en zij niet veel later deel zou uitmaken van de Grupettes, de achtergrondzangeressen van deze popgroep.

Sla dit audiobestand in op jouw toestel: klik hieronder op

Enkele jaren later, Hans vanden Burg schakelde van achtergrondzang over op blazers, kwam ze terecht bij die andere populaire band: Herman Brood & His Wild Romance. Daar zong zij, met een onderbreking, tot 1993. Toen keerde ze weer terug bij de Gruppo, waar ze tot op heden nog altijd met heel veel plezier zingt. In deze podcast spreken we over het bewandelde muzikale pad, van de tienerjaren tot nu.

Anekdotes uit het rijke tourleven

Zo gaat het over haar grote muzikale liefde Alice Cooper, waarmee ze als tiener een ontmoeting mee heeft (gewonnen). Maar het gaat vooral ook over de entree van Lies Schilp in Gruppo Sportivo, en haar bandlidmaatschap van Herman Brood & His Wild Romance. Van het eerste nummer dat ze bij Brood inzong (Tattoo Song), enkele anekdotes uit het rijke tourleven van Herman Brood & His Wild Romance en de wijze waarop de optredens zelf veranderden van opzet.

Lies Schilps entree bij Gruppo Sportivo

En ze spreekt over hoe zij in 1993 haar rentree bij Gruppo Sportivo maakte. Ze beleeft er veel plezier aan de muzikale creativiteit, met name van liedsmid Hans van den Burg. Onlangs kwam ter ere van een jubileumtheatertour (How To Make) Ten Mistakes een nieuwe uitgave van succesalbum Ten Mistakes uit. Hiervoor waren alle nummers van het originele album opnieuw opgenomen met de huidige bezetting van Gruppo Sportivo. In 2013 verschijnt weer een nieuw album van de band.

Girls Just Wanna Have Fun

Naast Gruppo Sportivo, waar ze veelvuldig mee optreedt, is Lies Schilp ook een eigen supergroep begonnen met Nederlandse zangeressen uit de hogere echalons, Girls Just Wanna Have Fun. Ooit begin jaren ’90, gestart voor een avond, zijn de vrouwen nu al jaren op het podium te vinden. Daarnaast verzorgt Lies Schilp workshops zang- en podiumpresentatie, zoals een workshop Music Mind Play waarbij zangtechniek gecombineerd wordt met mindfulnessoefening.

Meer informatie over de Bombita’s en Lies Schilp vind je op hun website.

Daan Herweg is jazzpianist en arrangeur. Herweg werkt en speelt voor diverse artiesten, zoals Caro Emerald. Voor Caro Emerald verzorgde hij de arrangementen voor zowel het debuutalbum als de opvolger Shocking Miss Emerald. Daarnaast is hij lange tijd leider van Emeralds band. Daarnaast werkt hij mee aan het album Crossing the Rubicon van Finn Silver en werkte hij samen met Anne Chris aan haar nieuwe album Just Kissed The Sun‘ dat verschijnt in mei 2014. In de eerste helft van 2013 werkt hij met o.a. Guido Schaake en Laura Schoegje aan de voorstelling The Fling, over de kortstondige relatie tussen Marilyn Monroe en Frank Sinatra. Daarnaast heeft Daan Herweg ook zijn eigen Daan Herweg Trio, waarvan (eveneens in mei 2014) de cd Lucid Musings verschijnt.

Sla dit audiobestand in op jouw toestel: klik hieronder op

Van bandleider tot jamsessie

De werkweek van Daan Herweg is er één van (muzikale) uitersten. De ene dag staat hij, bij wijze van spreken, als pianist in een popband op een groot festival, de dag erop is hij bandleider van een begeleidingsband in een televisieshow, om de andere dag in het BIM-huis ingewikkelde ‘piep-knor’-jazz te spelen. Als de intentie maar goed is, er met het hart gespeeld wordt.

De NEL-sessies

Ontspannen lukt iedere maandagavond, als hij in het Amsterdamse café Nel (Amstelveld 12) de wekelijkse jazz-jamsessie organiseert. De jamsessies die Daan Herweg (tot in 2016) in Nel houdt, zijn qua opzet geïnspireerd op de jazzavonden zoals je die in New York ook wel vindt. Het recept is, dat regelmatig een andere bekende jazzmuzikant inspringt (zoals Susanne Alt, Floris van der Vlugt) als bandleider. Een terugblik op de Nel-sessies is te bekijken op de Facebookgroep “NEL Sessions”.

Conservatorium van Amsterdam

Daan Herweg studeert in 2008 af aan het Conservatorium van Amsterdam op de jazzpiano. Een keuze die ingegeven is door de muziek die in het ouderlijk huis wordt gedraaid. Naast veel andere stijlen draait pa Herweg veel souljazz uit de jaren zestig. Piano spelen zelf doet Daan vanaf zijn vijfde levensjaar. Door de muziek die thuis in de woonkamer galmt is de jazz is logischerwijs met de jaren steeds meer deel gaan uitmaken van zijn repertoire.

Meer lezen over en luisteren van Daan Herweg

Meer over Daan Herweg, het Daan Herweg trio en andere projecten is te lezen op zijn website. Daar is tevens een indruk te krijgen van zijn muzikale schnitt. Meer informatie de Key Element Music Studio, de studio die Daan Herweg in 2013 geopend heeft is hier te vinden.

De platenkast van Laura Stavinoha: klassiek geschoold zangeres en pianiste. Laura schrijft zelf popliedjes op de piano. Ze maakt als liefhebber van elektronische muziek ook stoere (en populaire) bewerkingen van klassieke, ietwat obscure disconummers. Tijdens haar studie Muziekwetenschappen aan de Universiteit van Bristol (VK) legt Stavinoha zich toe op de klassieke muziek (en klassieke zang).

Sla dit audiobestand in op jouw toestel: klik hieronder op

Muziekwetenschapper en uitvoerend artiest

Als muziekwetenschapper werkt Laura Stavinoha geruime tijd achter de schermen bij Radio 4 en het Concertgebouw. Notabene de plaats waar zij als negenjarig pianotalent voor het eerst in de bühne stond. Omdat ze toch graag weer zelf voor het voetlicht wil treden, besluit ze het na een aantal jaar over een andere boeg te gooien. Zeven jaar lang is zij De Drijvende Diva. In een imposante, metershoge drijvende jurk van paraplu’s zingt zij bij uiteenlopende gelegenheden aria’s. De act is te zien in binnen- en buitenland, zoals op het Gergiev Festival in Rotterdam, Oerol op Texel en Musikfestspiele in Potsdam. De ‘baljurk’ die ze als Diva draagt is een creatie van ontwerpster Victorine Pasman.

Sweet life

Niet alleen de klassieke muziek trekt Stavinoha aan, ook de popmuziek begeestert de Amsterdamse. Als tiener al schrijft ze al liedjes, vooral popmuziek. In 2012 resulteert haar werk uiteindelijk in een eerste EP. Sweet life verschijnt in eigen beheer en bevat vijf nummers. Opmerkelijk aan de muziek op de cd is dat Laura een typische popstructuur tooit met een klassieke zangstem.

Loopstation

Ook legt ze zich toe in het bewerken en produceren van elektronische muziek. Haar edits van nummers van onder andere Ashford & Simpson, Diana Ross en Jeane Carne worden via Soundcloud duizenden keren beluisterd. Ook maakt ze haar eigen interpretaties van haar favoriete nummers. Gewapend met haar basgitaar, piano en zangstem speelt ze op geheel eigen wijze nummers van artiesten als 4hero, Minnie Ripperton en Massive Attack. In 2015 schaft Laura Stavinoha een loopstation aan. Een loopstation is een toestel waarmee je gespeelde of gezongen stukken kunt opnemen en kunt laten herhalen. Om vervolgens laag voor laag een nummer ter plekke te arrangeren. Met deze techniek treedt Laura Stavinoha ook live op. In 2015 verschijnt Laura’s live-EP Looping Patterns, eveneens in eigen beheer. Daarop voortbordurend brengt ze een jaar later een EP met muzikale interpretaties uit: From This World. De titel verwijst naar een nummer van Zero 7, dat ook op de digitale EP te horen is.

Werk van en met Laura Stavinoha

–  Sweet Life (CD)
–  Looping Patterns (digitaal)
– From This World (online luisteren)

Verder lezen en luisteren

Meer over Laura Stavinoha vind je op haar webstek.

In deze editie van De platenkast van… is gitarist, toetsenist en zanger Diederik Nomden te gast. Diederik Nomden heeft jarenlang eigen liedjes opgepot. Oud-bandgenoot Jacco de Greeuw stimuleert hem iets te doen met deze nummers, die tot dan toe op de plank zijn blijven liggen. Diederik Nomden begint de band Royal Parks, waarmee hij de nummers verder uitwerkt en opneemt, daarbij bijgestaan door De Greeuw. Eind 2012 verschijnen de nummers op de eerste, titelloze plaat van Royal Parks bij Excelsior Recordings. Daarmee komt een langgekoesterde wens van Diederik Nomden in vervulling: een eigen plaat. ‘Alles dat nu volgt is een bonus,’ aldus Nomden.

Sla dit audiobestand in op jouw toestel: klik hieronder op

Bij de opname van deze plaat, die aanvankelijk Ask My Mother zou gaan heten, krijgt de zanger/toetsenist/gitarist Diederik Nomden (naast oud-bandgenoot bij Johan Jacco de Greeuw) hulp van diverse muzikanten, die hij heeft leren kennen bij andere bands waar Diederik deel van uitmaakt (Awkward I), of deel van uit heeft gemaakt (Redivider, Daryll-Ann, Johan). Zo worden drums verzorgd door Guy Bours (Redivider, Eckhardt) en bespeelt David Corel (Alamo Race Track) de baspartijen. In het interview spreekt Diederik Nomden onder meer over de totstandkoming zijn debuut, waaronder ook het artwork.

Na 2012: Her Majesty

Na het verschijnen van de plaat van Royal Parks komt voor Diederik Nomden de nadruk echter meer en meer op andere bands en projecten te liggen. Er volgen wel optredens op diverse festivals en enkele clubs, er worden in de jaren die volgen ook nieuwe studiodagen geboekt om te werken aan de opvolger, maar over het algemeen raakt zijn solomateriaal uit beeld. Met gitarist en zanger Jelle Paulusma (Paulusma, Daryll-Ann), zanger-gitarist-toetsenist Bertolf Lentink en drummer-zanger Bauke Bakker (beiden bandlid van Bertolf), en bassist-zanger Dirk Schreuders vormt hij de projectband Her Majesty waarmee ze halverwege de jaren ’10 de plaat Déjà Vu en ander materiaal van de formatie Crosby, Stills, Nash & Young ten gehore brengen.

The Analogues

Ook waagt hij zich aan het materiaal van The Beatles met de succesvolle saluutgroep The Analogues, opgericht in 2014. Die bezetting van band bestaat uit bassist Bart van Poppel (Golden Earring, JP den Tex), gitarist Jac Bico (Loïs Lane, Beeswamp, B-Movie Orchestra), gitarist Jan van der Meij (Dopegezinde Gemeente en Bob Fosko) en drummer en oud-Tommy Hilfigertopman Fred Gehring. Met The Analogues staat Diederik Nomden 1 juni 2017 in de Ziggo Dome, waar de groep Sgt. Peppers Lonely Hearts Club Band integraal ten gehore zullen brengen.

Meer luisteren en lezen

De cd Royal Parks van Diederik Nomden is nog te verkrijgen in de betere platenzaak.
Voor meer informatie over de shows van The Analogues, zie daarvoor hun webstek. Dat geldt ook voor Her Majesty, de Crosby Stills Young and Nash-interpreteerders. In 2014 werkt Diederik Nomden ook mee aan de plaat Happy Hunting Ground van Yorick van Norden.

Charles Frail is een muziekkunstenaar die het verhaal en de troost centraal stelt in zijn werk. Zonder ‘anti-pop’ te zijn probeert hij met uit verschillende nummers bestaande muziekstukken de toehoorder een warm heenkomen te bieden. In 2011 verscheen zijn eerste langspeler Morning It Breathes bij Volkoren Records. Inmiddels is het meeste werk voor de komende twee platen al gedaan, die, net als de eersteling (dat over het ochtendgloren handelt) de metamorfose zal belichten.

Sla dit audiobestand in op jouw toestel: klik hieronder op

Muziek als troostbieder

Het kunnen bieden van hoop en troost aan de toehoorder is een van de belangrijkste drijfveren van Charles Frail om muziek te maken. Hij kiest daarbij bewust niet voor de popmuziek: “Ik vind eigenlijk dat de popmuziek vooral gericht is op de lichte kanten van het leven, meer aan de oppervlakte. Om echt hoop te kunnen bieden, moet je naar mijn idee vooral muziek maken waarin je het bestaan van de duistere kant van het leven erkent. Van daaruit kun je veel beter hoop bieden.”

Gedaantewisselingen

Het schrijfproces van de komende twee platen van Charles Frail was al gereed tijdens de opnames van de eerste langspeler. Ook deze twee platen zullen een aaneenrijging van liederen vormen, telkens handelend een over andere manier van gedaantewisseling. Bij Morning It Breathes refereert Charles aan de Griekse mythologie. Daarin worden de slaap en de dood gezien worden als zussen. ‘Als ik in de ochtend opsta, kan ik daarin een analogie zien met het sterven.’ Charles Frail verwijst op de plaat ook naar dit gegeven. In het nummer “My Hands Were Meek, My Feet Got Stuck” draagt hij de volgende frases voor. “Every morning is a glimpse of the beginning of the world / Every morning is a glimpse of the end of the world.”
Op de tweede plaat zal de voortdurende, blijvende metamorfose centraal staan die je zit in de rivier. De trilogie wordt afgerond met een plaat over de stad, die opgebouwd wordt, gevormd, en later weer gesloopt, afgebroken.

Een muzikaal geheel uit delen

Charles Frail ziet zijn platen, hoewel ze zijn opgebouwd uit afzonderlijke nummers op de cd, als integrale muziekstukken. Ze vertellen samen één verhaal. Dat betekent volgens hem dat deze aparte nummers op een plaat feitelijk niet los gezien kunnen worden en ook als zodanig opgevoerd moeten worden. ‘Volgens mij kun je met die afwisseling van instrumentaal en nummers met zang veel beter de troost bieden, dan wanneer je afkapt na een of twee nummers. Je kunt veel meer dynamiek brengen binnen een plaat. Dat spreekt me ook veel aan in bijvoorbeeld het werk van Mount Eerie.’ Feitelijk bekijkt Charles Frail zijn optredens dus als een klassiek concert. Daar wordt immers ook niet tussen de verschillende stukken geapplaudisseerd. Dat blijkt in Europa, zeker in Nederland toch lastiger uitvoerbaar. Mensen voelen zich toch al gauw ongemakkelijk bij het lange wachten. Hij merkt dat dit bijvoorbeeld in Noord-Amerika. In de Verenigde Staten hebben muzikale geestverwanten als Devendra Banhart en Karen Dalton een goede voet aan de grond. Daar is dat ongemak bij het publiek bij afwijkende uitvoeringsvormen veel minder aanwezig.

De trek naar het oosten

Mede om die reden vertrekt Charles Frail in februari voor enkele maanden naar het Duitse Leipzig. Duitsland staat bij veel muzikanten bekend om het feit dat rafelranden en andere benaderingen van muziek daar sneller omarmd worden, vooral wanneer richting de oostgrens trekt. Van daaruit begint hij zijn omwandeling rond de wereld, als de bard van troost en hoop.

Verder lezen en luisteren

Meer over de komende concerten van Charles Frail op zijn website. Het album is uiteraard verkrijgbaar bij de platen- en cd-speciaalzaak, maar ook bij Volkoren Records.

Anja Pleit is zangeres en gitariste bij Kalio Gayo. Samen met Renske Das (accordeon, zang en melodica) is ze ook de schrijver van de muziek van de Utrechtse folkband, die verder bestaat uit bassist Sijmen Hendriks, Joost Bos op drums en Wies van Keulen op viool en mandoline. De band maakt muziek met akoestische instrumenten waar ze vaak de elektrische variant van gebruiken. Kalio Gayo stond veelvuldig op grote festivals als Lowlands en Bestival, en heeft tot op heden alles volledig op eigen kracht gedaan volgens het do-it-yourself-principe.

Sla dit audiobestand in op jouw toestel: klik hieronder op

Kalio Gayo: Ierse volksmuziek ontmoet Roma-muziek

Kalio Gayo is in 1998 opgericht, samen met banjospeler Egbert den Braber. Vanaf het begin af aan maken ze folk die vooral geïnspireerd is op de Ierse schnitt en de muziek van de Roma. Met deze muziek kwam het drietal in aanraking nadat ze in het Utrechtse kraakpand en café ACU een concert bijwoonden van de Oost-Duitse band Apparatschik. Anja Pleit zegt hierover: ‘Een aantal van ons werkte toen in ACU en toen hebben we ook veel met ze samengespeeld. Gewoon, in huis, rond de tafel. Er was ook geen taal die we allemaal spraken, maar muziek maken konden we wel samen. Het was ontzettend leuk, een grote inspiratiebron. Dat was een goed muzikaal gesprek.’

Gezongen teksten in het Blabberatsj

In de muzikale gesprekken met de bandleden van Apparatschik is Kalio Gayo ook begonnen met het (ten dele) zingen in het Blabberatsj, naar eigen zeggen ‘de taal die niemand spreekt maar iedereen begrijpt’. Daarbij inspireert ook de Romamuziek sterk. De manier waarop in deze muziek verhalen worden over gebracht, maakt dat je ondanks dat je de taal niet spreekt, toch weet waarover de muziek gaat. Feitelijk slagen ze erin om in de muziek over taalgrenzen heen te communiceren.

Een hechte vriendengroep

Al voor de oprichting hebben de bandleden een hechte vriendschap. Zo wonen ze al jarenlang met z’n vieren in pand in het Utrechtse Lombok, waar ook gerepeteerd wordt. Groot is dan ook de klap als in 2011 mede-oprichter en muzikaal brein Egbert overlijdt na een periode van ziekte. Ondanks dat het zwaar valt besluiten de bandleden (al tijdens de ziekteperiode) de band voort te zetten. ‘We hebben in de periode dat Egbert ziek was, een goede vriend gevraagd om ons te ondersteunen, ook als muzikant bij optredens,’ aldus Anja Pleit. Het album Parti Y Prije (Feest en tranen) is op dat moment net verschenen en er staan een aantal festivaloptredens op het programma, waaronder Folkwoods en Magneet Festival. Voor die optredens sluit mandolinespeelster Wies van Keulen zich bij de formatie aan. Zij speelt eerder al de mandoline bij de presentatie van Parti Y Prije.

Nieuw werk: prominentere rol voor gitaar en slagwerk

Onlangs verscheen de single Ghazo van de band, die gratis te downloaden is vanaf de Bandcampsite van Kalio Gayo. De band zet met het nieuwe materiaal de weg van de drums en elektrische gitaarwerk verder door. In 2013 verschijnt naar verwachting alweer het vijfde album van de band.

Henri van Dijk is bassist bij de Hoornse poprockband Used, die hij onder andere vorm met drummer Cyril Prumper en zanger/gitarist Arwin Tamminga. Voor zijn entree in poprock heeft Henri van Dijk jarenlang voor diverse progressive-rockbands de baspartijen voor de rekening genomen. Van Dijk grijpt zijn editie van De platenkast van aan voor een introductie tot een van zijn favoriete bands, King Crimson.

De editie met Henri van Dijk staat op de planning om opnieuw gemonteerd te worden. Een ogenblik geduld alstublieft.

Bekijk in de tussentijd voor de verrichtingen van Henri van Dijk in zijn band Used de website van de Hoornse poprockgroep.

Cyrelle Failé is actrice, theatermaakster en trompettiste. Op de trompet speelt ze onder andere bij de Soulrebels Bigband en Sorrindo. Daarnaast gebruikt ze het instrument in haar werk als theatermaakster, zo speelt het een rol in de nieuwe voorstelling ‘Waar blijft het protest?’, waar ze samen met gitariste Rian Evers (Nederlandse) protestliederen ten gehore brengt. Aan de hand van door haar meegebrachte muziek (een mix van jazz en folk) ontdekken we in deze editie de muzikale herinneringen, muziektheater en muziek van Cyrelle Failé.

Sla dit audiobestand in op jouw toestel: klik hieronder op

De voorstelling ‘Waar blijft het protest?’

In 2012 is Cyrelle Failé bezig met een muziekproject rondom protestliederen. Voor een festival dat het Nieuw Utrechts Toneel (NUT) organiseert (Griekenland in de uitverkoop!) rondom het begin van het nieuwe (culturele) jaar 2013 gaat ze bij Utrechters te rade wat voor hen een reden zou zijn om de straat op te gaan. Uiteindelijk met als doel in ieder geval één nieuw Utrecht protestlied te spelen. Bij het schrijven laat ze zich leiden door haar eigen instrument (trompet) en dat van haar metgezel Rian Evers (gitaar). Onderdeel van de voorbereiding is het beluisteren van veel (oudere) protestliederen. Het festival vindt vanaf 8 januari plaats rondom Theater Kikker, in Utrecht dus. Op 8 januari brengt ze samen met Rian ook de meerstemmige folklore ten gehore.

Hoogwoudse wortels

De wortels van de tijdens het interview nog in Utrechte woonachtige Cyrelle Failé liggen in Hoogwoud (‘Highwood City’). Als kind raakte ze in contact met de trompet via haar moeder en tante, die saxofoon en trompet bij de plaatselijke fanfare spelen. Als ze op een gegeven moment op bezoek is bij haar tante en er op een oude trompet begint te toeteren, blijkt ze er aardig gevoel voor te hebben. Uiteindelijk komt ze te spelen in een Spanbroeker bigband, waardoor ze weer heel veel andere muziek leerde kennen.

De ontdekking van het muziektheater

Als Cyrelle Failê in Utrecht aan de theateropleiding begint, raakt het muzikantenbestaan meer op de achtergrond, al speelt ze wel trompet bij de bigband Big Mondays. Pas ten tijde van haar afstudeervoorstelling Zaanse Kermis, een voorstelling over de relatie tussen een vader en dochter, tussen die in 2010 op de planken staat, ontdekt ze de combinatie muziek en theater. Ze sluit zich in die tijd ook aan bij een andere, Amsterdamse bigband, de Soul Rebels BigBand. De band (zie ook hun website) speelt geregeld op de donderdagmiddagen in het befaamde Amsterdamse café Casablanca. Zaanse Kermis is een muziektheaterstuk in intieme setting met live begeleiding met viool, klarinet, accordeon en contrabas.

Muziektheatergroep Oude Koeien

In 2011 speelt Cyrelle Failé in het stuk Zwart Op Wit van muziektheatergroep Oude Koeien. Voor de voorstelling worden de teksten van klassieke volksliedjes uit de Verenigde Staten (American Songbook) opnieuw op muziek gezet. Het resultaat belandt niet alleen op de planken, maar wordt opgenomen en op cd uitgebracht voor het publiek. Het resultaat is hier te beluisteren.

Over deze podcast

Het eerste halfuur is Cyrelle Failé co-presentatrice van het voorafje, na een half uur begint haar eigen platenkast.

Meer over Cyrelles activiteiten vind je op www.cyrellefaile.nl.

In deze editie van De platenkast van is Martine Bond te gast, zangeres, gitariste en (zo nu en dan) toetseniste. Van huis uit speelt ze dwarsfluit en contrabas, maar na de kennismaking met de muziek van Beth Hart en Nick Drake besluit ze in navolging van hen de gitaar op te pakken. Niet zonder gevolg. In 2006 werd haar debuutalbum Bittersweet Love vol lof ontvangen. Ze zong en speelde het nummer ‘Heartbeat’ voor een reclame van AllSecur, waarmee ze een bescheiden hit heeft. Haar leven komt even tot stilstand als haar moeder overlijdt. Ook haar muzikale carrière, die dan goed en wel op gang is gekomen, wordt een halt toegeroepen. Als de jaren voorbijgaan, begint het opnieuw te kriebelen. Ze werkt veel samen met andere artiesten. Tijdens jamsessies in Amsterdam bijvoorbeeld met Katty Heath, met wie ze een bijzondere klik heeft. Maar ook met dorpsgenoten Jan Dulles, Jaap Kwakman en Jan de Witter van 3JS. Met deze artiesten staat ze een aantal maal op het podium. Jaap Kwakman en Jan Dulles zijn ook te horen op de cd Bittersweet Love. In 2012 begint ze aan haar langverwachte tweede langspeler, die uiteindelijk de titel ‘Love Hate Fate’ mee zal krijgen.

Sla dit audiobestand in op jouw toestel: klik hieronder op

Love Hate Fate

Gedragen door de muziek herpakt Martine Bond zichzelf en begint ook solo weer aan de weg te timmeren. De opnames van de eerder genoemde langspeler Love Hate Fate liggen op het moment van opnemen nog op de planken. Vooralsnog ligt de focus nog vooral op de repetities met de nieuwe band van Martine Bond. Die bestaat onder andere uit gitarist Frank Burks (ex-Lilian Hak, Karin Bloemen), bassist Jurre Hogervorst (Arthur Umbgrove, Lenny Kuhr) en slagwerker/percussionist Arie den Boer (speelde o.a. bij/met Carel Kraayenhof en Frans Bauer).

Niets aan het toeval overgelaten

Voor het album werkt ze samen met Tom Dijkman, die mede tekent voor de productie van de plaat. Ook dance-producer en DJ Rick Snel en haar vrienden van 3JS helpen bij de opnames. De mixage van het album is in handen van de Britse producer en Grammy Award-winnaar Alan Branch. Een team dat garant kan staan voor een puntige, pakkende popplaat. Met het harde werken van Martine Bond met haar band komt het uiteindelijk ook tot die sterke plaat. Love Hate Fate verschijnt in 2014. De presentatie vindt plaats in een volgepakt Pius X te Volendam.

Over deze podcast

De eerste 28 edities van deze podcastreeks (een enkele nieuwe opname daargelaten) zijn oorspronkelijk te horen geweest op het internetstation Radio 501. In oktober 2012 was Martine Bond te gast in de live-uitzending van het radioprogramma De platenkast van… op de zender, waar deze serie tot eind 2012 te horen is. Helaas is het toen misgegaan met de opnames van de liveshow, waardoor de uitzending met Martine Bond niet nog eens geluisterd kon worden. Vandaar dat we het in april 2013 nog eens dunnetjes overdoen voor de podcastserie. En met het nieuwe album ‘Love Hate Fate’ dat dan op de rol staat voor Martine Bond is daar ook genoeg reden toe.

Meer informatie over het nieuwe album van Martine Bond, het tourschema en andere nieuwtjes rondom de zangeres is na te lezen op de website van Martine Bond.