In de pers wordt Joep Pelt (1979) niet zelden aangehaald als muzikale globetrotter. Dat die vlag de lading heel aardig dekt, moge duidelijk zijn. Op zijn zeventiende ging Joep Pelt reeds met zijn vader, eveneens muziekliefhebber, op zoektocht in de Noord-Amerikaanse staat Mississippi. Daar zocht hij de stokoude meesters uit de regionale bluesscene op, om met hen muzikaal in gesprek te gaan en zodoende de fijnere kneepjes te leren. Daarop zouden nog talloze reizen volgen. Niet alleen naar de zuidelijke staten van de VS, maar ook naar gitaarland bij uitstek Mali en de Caraïben.
Sla dit audiobestand in op jouw toestel: klik hieronder op 
Projectfinanciering via Voordekunst
In 2014 werkt Joep Pelt via het platform voor publieksfinanciering Voordekunst.nl aan de financiering van dat wat zijn nieuwe album moet gaan worden. Voor dit album wil hij graag de samenwerking aangaan met hiphopproducer A.R.T. uit Zwolle. Niet om een hiphopplaat uit te brengen. Door deze opmerkelijke samenwerking hoopt Joep Pelt de blues een vleugje van de “moderne productie” mee te geven; een brug te slaan tussen de klassieke bluesmuziek en het moderne geluid dat in de hedendaagse hiphop en pop naar voren komt. Dit gegeven van bruggen slaan, nieuwe richtingen zoeken binnen het genre van de blues sluit aan bij de overtuiging van Joep Pelt dat de blues verre van stilstaat. Blues is springlevend, aldus Pelt; deze stelling bewijst zich overigens ook door de huidige populariteit van ruige, jonge bluesbands als The Black Keys.
Het eclect van I’m Off
Dat Joep Pelts muziek zich niet puur en alleen tot de blues beperkt, komt, naast de plaat I Yagoubé (die hij met de Malinese meestergitarist Lobi Traoré opnam), naar voren op I’m Off, het album dat in 2010 verscheen bij Excelsior Recordings (de overige platen verschenen bij Bad Reputation). Voor deze plaat krijgt hij naar eigen zeggen carte blanche van platenbaas Ferry Roosenboom. Hierbij geldt als voorwaarde, dat hij alle tot dan toe door hem opgedane ervaringen in het buitenland naar voren zou laten komen in de nummers op de plaat. Dit resulteert in een fris-uitbundige mix van nummers waar, inderdaad, vele regionale muzieksoorten van vier continenten op terug te horen zijn. Hierdoor is de plaat echter minder ‘een sluitend verhaal’ geworden dan bij andere platen het geval is.
Nog meer projecten op stapel
Kenmerkend aan Joep Pelt is zijn leergierigheid en zijn ondernemende geest. Dit heeft als logisch gevolg, dat, naast zijn project met A.R.T., er nog een aantal andere projecten op plank ligt om zeker te worden opgenomen op plaat. Zo speelt Pelt in 2010 meerdere concerten met de Zuid-Afrikaanse Black Moses Ngewnya en de Zwolse rapper Typhoon. De plaat met Black Moses gaat er komen. Maar ook is er de belofte aan zijn Limburgse familie (zijn ouders zijn beiden Limburger), om de lokaal legendarische plaat D’r Letste Koempel Deet De Lamp Oet van de gelegenheidsgroep Carboon opnieuw integraal uit te voeren. Bij de sluiting van de laatste staatsmijn in 1979 werd deze folkplaat uitgebracht met verhalen van Limburger koempels en werd een groot succes.
Show me the way
Maar nu eerst is er de plaat hij opneemt met producer Ali Reza Tahoeni (A.R.T.). De financieringscampagne, die afloopt op 2 september 2013, is succesvol. Met het geld van de campagne betaalt hij onder andere studiohuur, sessiemuzikanten, productie en het ontwerp van de albumhoes. Het resultaat wordt uiteindelijk ruim een jaar later, op woensdag 29 oktober 2014 gepresenteerd in het nieuwe podium van Paradiso in Amsterdam-Noord, aan de Tolhuistuin. Een plaat waarop de invloed vanuit de hiphop met name door lijken te klinken in het slagwerk. Met een slimme break in het titelnummer Show Me the Way, een funky drumloop in Fortune & The Fame en chille drumpartijen in het nummer Let Go. Op laatstgenoemde tracks horen we tevens heerlijke soulvolle samenzang toegevoegd worden. Maar uiteindelijk kom je als luisteraar toch tot de conclusie dat het allemaal zo dik er bovenop ligt. Joep Pelt en A.R.T zijn er in geslaagd zijn om hun twee muzikale werelden in een knappe smeltkroes te verwerken.
Op de avond in de Tolhuistuin zijn naast Joep Pelt en zijn nieuwe band, diverse bevriende muzikanten te gast. Onder de noemer ‘We Don’t Play No Blues’ brengen Typhoon, Nico Dijkshoorn, Harry Saksioni, Lucky Fons III, DJ Blue Flamingo (bekend om zijn verzameling klassieke Afrikaanse jazzsingles) en Pablo van de Poel ieder een eigen ode aan de blues.
Ook na die tijd kun je Joep Pelt nog regelmatig op de planken zien. Al zijn avonturen zijn te volgen op zijn eigen website. Daar is ook meer te vinden over zijn radiowerk voor Radio 6.
Foto Joep Pelt geschoten door Sabina Theijs.