Roy Santiago (1980) is zanger, gitarist en toetsenist. Van zijn eigen band, die eveneens de naam Roy Santiago draagt, verschijnt in maart 2015 het nieuwe album Devotion op cd, vinyl en mp3. Het is het eerste album van Roy Santiago sinds 2011 – het jaar waarin The Great Pretender gepresenteerd wordt. Na dit britpop-album is Roy zich meer gaan richten op zijn andere band, de lofi-rockers van Doo Run Run. Met de nieuwe plaat Devotion legt Roy Santiago zich, in een nieuwe bandbezetting, weer toe op het ‘solo’-project dat hij in 1999 is begonnen.
Sla dit audiogesprek in op jouw toestel: klik hieronder op 
Roy Santiago, de band
De bezetting van de groep rondom Roy Santiago wisselt in de loop der jaren nogal, net zoals het geluid van de Brabantse Nijmegenaar aan verandering onderhevig is. Dat zit ‘m in de onderzoekende aard van de voorman, die steeds weer op een ander muzikaal spoor belandt. Anno 2015 speelt Roy Santiago live met toetseniste en zangeres Pien Feith, drummer Marcel van As (Coparck, Spinvis), gitarist Melvin Wevers (uit de band van Pien Feith) en bassist Sjors van der Meulen (The Doo Run Run en Kevin Costners). Op 12 maart 2015 presenteert hij met zijn band het nieuwe album Devotion in Merleyn, Nijmegen. Het is een spannende, meeslepende rockplaat geworden over de voor- en tegenspoed in het leven van de muzikant. Het muzikantenbestaan is een onderwerp waarover Roy Santiago zich in 2014 al uitlaat in een artikel in het online tijdschrift Noisey. Hierin noemt hij het muzikantschap een ‘kloteduur vak’ is. Roy Santiago financiert de plaat Devotion met donaties van zijn publiek: hij vraagt vraagt hen het album vooraf te bestellen en bekostigt daarmee de productie en persing van de LP’s en CD’s.
Low budget, high fidelity
De opnames en mixage van de plaat zijn dan al goeddeels afgerond. Het leeuwendeel van het materiaal van de plaat neemt Roy Santiago op met een krap budget in een ‘hutje’ op de Veluwe. Samen met Sjors van der Meulen en Xavier Teerling wordt er een paar weekeindes gewerkt met de demo’s die Roy Santiago meeneemt. De laatste hand aan de opnames wordt gelegd in de studio van mede-Nijmegenaar en De Staat-voorman Torre Florim – en dat is te horen in diverse gitaarhoekjes, drumroffels en koortjes. Het titelnummer Devotion is daar misschien wel het duidelijkste voorbeeld van: het nummer lijkt wel een letterlijke bezwering van de luisteraar te zijn. Toch is het onmiskenbaar een Roy Santiago-plaat, het experiment wordt niet geschuwd. In een nummer als Friends, een interlude op de plaat, wordt lekker aan de knoppen van de synthesizer gedraaid en zitten ook wat productionele geintjes verwerkt. Aan de andere kant is dit toch wel de meest hifi-plaat die Roy Santiago tot dusverre heeft afgeleverd. Zeker op zijn eerdere platen (The Specialist (2006), Broca (2007) Is not Electric Light Orchestra (2008) en in zekere zin ook op At Mt. Ventoux (2008)) speelt het zachtjes ruisen en brommen (van apparatuur) samen met (een overdosis) galm een belangrijke rol in het totaalpakket. Het gebrek aan ruis en spatjes zorgt dat de plaat, net als de voorganger The Great Pretender uit 2011 een geheel ander sfeer ademt.
Iets anders dat de muziek van Devotion gemeen heeft met het materiaal op The Great Pretender is dat het nog altijd prettig toegankelijk is. Met de lichte traagheid, de strakke hoeken en puntige roffels is het materiaal van Roy Santiago een sexy schnit aangemeten. Toch is het geheel compromislozer en gedurfder dan de op zestiger- en zeventigerjaren poprock geschoeide voorganger. In de eerste minuut van het slotnummer, Growing Brains, horen we de lofi-held van weleer weer even act de présence geven. Langzaam groeit het nummer aan met lage tonen, stemmige samenzang en uitbundig gepingel op de elektrische piano. De mixage van de plaat is overigens in handen van de Philedelftenaar Jon Low.
Van Sound Assassins naar solo
De van origine Bredase gitarist-zanger speelt jaren met de vijfkoppige formatie The Sound Assassins, die eigen materiaal speelt, waarbij ze zich hebben laten inspirerem door de britpop en new wave van de jaren ’80. Het is muziek die Roy Santiago ook in zijn ouderlijk huis vaak hoort galmen. Beide ouders zijn behoorlijk bij de tijd voor wat betreft platenkeus. In de periode dat hij met de Assassins speelt, begint Roy ook solo muziek te maken. Dat wordt vrij snel opgemerkt door een vriend die op een eigen label (Baron Samedi) korte tijd vinylsingles uitbrengt. Daar verschijnt in 2000 Santiago’s debuut ‘Music for the Runaway Season’ op 7 inch vinyl, dan nog onder de naam Roy S. Een landelijke toernee met bevriend gitarist Martin Kuijstermans (Salad Bar) volgt. In de jaren daarop volgen er nog twee EP’s en een CD bij het Leidse label Wot Nxt, waaronder eentje met de Amsterdamse rockband Julia P (Julia P. vs Roy S., 2003).
Doo Run Run
In de loop van de jaren ’00 start Roy een zijproject met de lofi rockgroep Doo Run Run. In 2005 verschijnt al een eerste EP van hun hand. Vervolgens gaat Roys aandacht vooral nog uit naar zijn eigen project en de band van Pien Feith. Bij Pien Feith is hij betrokken rondom het verschijnen van The Wilderness Sound in 2007, de wat meer rock-georiënteerde plaat van Feith. Doo Run Run krijgt in de jaren ’10 pas een echte vliegende start. Ze brengen in de periode 2012-2014 in totaal vier singles/EP’s uit bij het Groninger label Subroutine. De band bestaat naast Roy (op gitaar en zang) uit Stefan Sterrenberg op drums, Xavier Teerling op gitaar, Saskia Bultman op zang en Sjors van der Meulen op bas.
Badmintone Records
Naast de EP van Doo Run Run in 2005 verschijnt, richt Roy zich zogezegd weer meer op zijn soloproject. Samen met Pien Feith en Melvin Wevers begint hij het nieuwe label Badmintone Records. Vanzelfsprekend vinden Roy Santiago en Pien Feith er hun heenkomen, alsmede enkele andere groepen, waaronder We Love People In Bearsuits. Bij Badmintone zullen niet alleen The Specialist, Broca, Roy Santiago Is Not The E.L.O. en At Mt. Ventoux verschijnen, ook werkt hij mee aan een tweetal kerstverzamelaars van het label en schrijft hij een muzikale bewerking van het gedicht ‘Voor wie ik liefheb wil ik weten’ van Neeltje Maria Min voor Poetracks. Daarnaast brengt hij in 2005 een sfeervolle, vooral van melancholie doordrenkte en bij vlagen ronduit storende (als in indringend lawaaierige) soundscape uit, die net als de meeste albums en EP’s, nog steeds te verkrijgen is op de Bandcamp-artiestenpagina van Roy Santiago.
Devotion bij Morning Coffee
Devotion is in maart 2015 verschenen bij het label Morning Coffee/Pias. De komende tijd zal Roy Santiago met zijn band het materiaal op het Nederlandse publiek loslaten. Iets dat hen tot dusverre al uitstekend bevalt.
Voor een overzicht van de komende optredens van Roy Santiago, bezoek de website van de band. Daar zijn ook de recentste EP’s, CD’s en platen te bestellen.
Foto: Eric Veltink