Wouter Hakhoff (Hoorn, 1968) is van huis uit kornettist en trompettist. Tegenwoordig speelt hij ook de bugel en trombone, en werkt hij als arrangeur, componist en dirigent. Hij speelt als vast bandlid bij bands als Maison du Malheur, De Kift, de groep rondom rapper Steven Engel, Def P & The Beatbusters en The B-Movie Orchestra. In zijn loopbaan dirigeert Wouter Hakhoff vele bigbands, waaronder het het moderne Bigtet Terzepi waarmee hij door Europa tourt en onder andere op het North Sea Jazz Festival speelt. Daarnaast werkt hij als dirigent met ondermeer Louis Andriessen, Eric Vloeimans, Lucky Fonz III en Tim Knol. Verder is Wouter Hakhoff sinds enkele jaren werkzaam als dirigent en arrangeur voor Stichting Leerorkest. Daarbij gaan leerlingen van middelbare scholen (vaak voor het eerst) een instrument bespelen, en werken gezamenlijk naar een uitvoering met popnummers en klassieke stukken.
Sla dit audiogesprek in op jouw toestel: klik hieronder op 
De sport en de muziek
Wouter Hakhoff groeit op in het Noord-Hollandse Hoorn in een gereformeerd gezin. In huize Hakhoff staan wel redelijk veel platen, maar die worden feitelijk nauwelijks gedraaid. In de kast staan cabaretiers als Fons Jansen en Henk Elsink (zijn vader Veg Hakhoff is acteur en doet veel met cabaret), en veel koormuziek (zijn moeder zingt in klassieke koren). De enige die de platen nog weleens draait is de kleine Wouter. En hoewel ze zelf dus, buiten de koorzang, niet erg actief bezig zijn met muziek, sturen zijn ouders hem – geheel volgens het adagium ‘een sport, een muziekinstrument’ naar tafeltennis en de Hoornse brassband. Daar kiest hij er uiteindelijk voor de kornet te gaan spelen, een met de bugel vergelijkbaar blaasinstrument. Het zijn Wouter Hakhoffs eerste schreden in de wereld van muziek.
Zijn schreden in de muziek brengen hem gaandeweg op drie muzikale paden: die van de klassieke muziek, de jazz en de popmuziek.
Klassieke muziek: van de romantiek naar de moderniteit
Wouter Hakhoff maakt via de platencollectie van zijn ouders kennis met de klassieke muziek. Ook bij de Hoornse Brassband, waar hij zich op zijn tiende bij aansluit, wordt klassiek werk gespeeld. De eerste cd’s die hij begin jaren ’80 koopt zijn dan ook klassieke werken, onder andere van Edvard Grieg. Rond zijn veertiende doet Wouter Hakhoff met succes auditie bij het Noord-Hollands Jeugdorkest (NJO), waar hij jarenlang de trompet speelt, tot in zijn dienstjaren aan toe. Dat hij tijdens de militaire dienst bij de harmonie gaat spelen, en door een gelukkig misverstand de eerste bugel gaat spelen, is voor zijn ontwikkeling als musicus doorslaggevend geweest. Hij maakt zich de aanvankelijk te lastige partijen met veel studeren eigen. Later vraagt trombonist Jaap Voeten, die ook in de kapel speelt, Wouter Hakhoff om mee te spelen in een nieuwe Amsterdamse bigband. Plots staat hij als relatief beginner tussen de ervaren jazz cats te spelen.
Conservatorium
Dat alles brengt Wouter Hakhoff ertoe auditie te doen bij het Sweelinck-conservatorium in Amsterdam. Aanvankelijk om daar schoolmuziek te studeren, maar hij wordt ook toegelaten voor klassiek trompet. Na enkele jaren studeren geeft hij voor wat betreft schoolmuziek de pijp aan Maarten te geven, en doet hij toelating voor jazztrompet, en een andere wens: de dirigentenopleiding aan het conservatorium. Wouter Hakhoff heeft dan al vaak gedirigeerd, bij de bigband, maar ook bij het saxofoonquintet Multisaxofoneel. Zowel bij directe als jazztrompet wordt hij toegelaten.
Na zijn opleiding aan het conservatorium blijft Wouter Hakhoff evenwel actief in de klassieke muziek. Zo dirigeert hij lange tijd de eindexamenstudenten van de opleiding van componist Louis Andriessen, en is hij vaste dirigent bij een aantal koren.
De jazz
Als tiener kwam Wouter Hakhoff in aanraking met de jazz via zijn vaders verzameling 7″-plaatjes met muziek van Django Reinhardt. Zonder precies te weten wat hij precies aan instrumenten hoort, begeestert de muziek hem. Via zijn muziekleraar Hans Peter Pluim, waar hij achtereenvolgens muziek op kornet en trompet leert spelen, verdiept hij zich verder in het muzikale genre. Pluim zelf heeft dan als trompettist/kornettist voornamelijk een achtergrond in de dixieland. In de jaren ’80 sluit hij zich aan bij een lokale bigband, die zich in de loop der tijd ontwikkelt tot een ware vriendengroep. Samen kopen ze ontiegelijk veel jazz-cd’s uit de bakken van de winkelketens Diskoland en de V&D, en de buit bewonderen ze in de gezamenlijke luistersessies. Zo leert hij de grote bigbandcomponisten als Stan Kenton en jazztrompettisten als Chet Baker beter kennen en waarderen.
Bigbands zijn uiteindelijk een rode draad gaan vormen in het werk van Wouter Hakhoff. Niet alleen speelt hij er de trompet, hij leidt ze en schrijft talloze arrangementen. Maar ook voor andere groepen, zoals het bigtet Terzepi. Tegenwoordig speelt Wouter Hakhoff in de blazerssectie van de ‘supergroep’ The B-Movie Orchestra, die vaak verrassend spannende, goede filmmuziek uit b-films opnieuw uitvoert. De muziek in deze groep is vaak een crossover tussen jazz, pop en klassiek werk. In de groep zitten vele andere musici die hun sporen verdiend hebben, zoals bandleider en drummer/percussionist Baz Mattie (o.a. Orchestra-a-dakar en Ellen ten Damme), tenorsaxofonist Arend Bouwmeester (Juicebox, Normaal en 4tuoze Matroze) en gitarist Jac Bico (Beeswamp, Loïs Lane). Het B-Movie Orchestra werkt ook als sessie-orkest voor diverse projecten van het VARA tv-programma De Wereld Draait Door.
Pop en hiphop
In de tienerjaren van Wouter Hakhoff is er met de activiteiten van onder andere het West-Fries Popkollektief (WPK) en de krakersbeweging een levendige muziekscene in Hoorn. Uit die Hoornse scene komt onder andere de soulformatie The Fruitcakes voort. Begonnen als Dickie and the Fruitcakes volgen er nog enkele formaties die min of meer dezelfde naam dragen. Als Wouter Hakhoff zich aansluit bij de groep bestaat (Not) the Fruitcakes uit twaalf muzikanten. De bezetting van de blazerssectie komt overigens in grote lijnen overeen met die van de bigband waar hij in de jaren tachtig in speelt.
Zijn bestaan als (sessie-)muzikant in de popmuziek neemt pas echt een vlucht in de huidige eeuw. Zo speelt hij geregeld trompet met de Hoornse rappers Engel & Just, speelt hij mee met en arrangeert hij muziek voor Tim Knol, treedt hij op met Def P & The Beatbusters. Verder is hij de arrangerende en dirigerende kracht achter de gelegenheidsorkesten Grand Park Orchestra en Grand Pop Orchestra, waarvoor hij nummers van onder andere Lucky Fonz III, The Souldiers, Jacco de Greeuw, Niels de Wit en Jacco Gardner onder handen neemt. Ook is Wouter Hakhoff sinds enige tijd vast bandlid van de Zaanse theatrale folkpunkgroep De Kift en speelt hij met Maison du Malheur.
Over smaak, componeren en de schoonheid van ‘modern’ klassiek
In zijn editie spreekt Wouter Hakhoff niet alleen over zijn eigen muzikale ontdekkingsreis en het ontwikkelen van smaak, ook vertelt hij over de essentie van het arrangeren, de schoonheid van moderne klassieke muziek.
Voor meer informatie over enkele projecten en groepen waar Wouter Hakhoff bij betrokken is, zie:
– Def P & The Beatbusters
– The B-Movie Orchestra
– Engel (& Just)
– Orkest in de klas
– Maison du Malheur
– De Zwarte Olifant
– Wouter Hakhoff op Twitter